Τις τελευταίες μέρες ξεσκεπάζεται πλήρως ο διαχρονικός στόχος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Ναζωραίου Ιησού και μεγάλης μερίδας των ακολούθων της – θεολόγων, απολογητών, ιστολογίων, γονέων και πιστών – σε σχέση με το μάθημα των θρησκευτικών στη δημόσια δημοτική εκπαίδευση.
Αυτός δεν είναι άλλος από την ωμή ομολογιακή κατήχηση, κάτι που φαίνεται από τις αντιδράσεις των πιο πάνω σχετικά με το νέο περιεχόμενο του μαθήματος, οι οποίες συνοψίζονται στην εξής πρόταση από το χριστιανικό μπλοκ Orthodoxia Online: «Σε ωμή Πανθρησκεία και Συγκρητισμό έχει μετατρέψει το νέο βιβλίο Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού η κυβέρνηση...».
Είναι προφανές ότι τους ενοχλεί η ιστορία των θρησκειών (σ.σ. θρησκειολογία), ιδιαίτερα οι συγκρίσεις με τις αρχαίες ανατολικές θρησκείες, από τις οποίες ο χριστιανισμός αντίγραψε ή για να το θέσω πιο κομψά, ώστε να είμαι πολιτικά ορθός, δανείστηκε σχεδόν τα πάντα.
Γράφει ο Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι στον πρόλογο του βιβλίου του με τίτλο: Πως γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές (Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, 1965), τα εξής: «Πρωταρχικός σκοπός της εργασίας αυτής είναι να δείξω τη λαϊκή προέλευση όλων των θρησκευτικών αντιλήψεων και παραστάσεων, μιας κι όλοι οι θεοί είναι αποκύημα της φαντασίας των ανθρώπων. Θέλησα ν’ αποδείξω συγκριτικά, ότι μέσα σε ταυτόσημες συνθήκες ζωής, εμφανίστηκαν στους διάφορους λαούς παρόμοιες θρησκευτικές αντιλήψεις, δοξασίες και λατρείες, ότι οι λαοί, όταν έρχονται σ’ επαφή, παίρνουν ο ένας απ’ τον άλλον τις θρησκευτικές δοξασίες και ότι, συχνά, κάθε νέα θρησκεία είναι σε μεγάλο βαθμό, μια παραλλαγή των θρησκειών που υπήρχαν ως τότε. Έτσι, ο χριστιανισμός υιοθέτησε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, τις δοξασίες και τη λατρεία των λεγόμενων ειδωλολατρικών θρησκειών της Ανατολής».
Με την τελευταία πρόταση συμφωνεί πλήρως και το ζεύγος Durant στο μνημειώδες πολύτομο έργο τους με τίτλο: The Story of Civilization (MJF Books, 1993), όπου αναφέρουν ότι η ευαγγελική ιστορία του Ιησού οικοδομήθηκε σε προγενέστερες πολυθεϊστικές παραδόσεις της Μεσογείου. Γράφουν συγκεκριμένα στη σελίδα 595 του τρίτου τόμου της σειράς με τίτλο: Caesar and Christ, οι Will και Ariel Durant: «o χριστιανισμός ήταν η τελευταία μεγάλη δημιουργία του αρχαίου παγανιστικού κόσμου».
Ο σπουδαίος Έλληνας σύγχρονος φιλόσοφος Καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης, στο τελευταίο μάθημά του στο Μαράσλειο Διδασκαλείο, στις 27 Μαΐου 1998, αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «ο χριστιανισμός τον θάνατο και την ανάσταση τα πήρε από τους Βαβυλώνιους, τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες. Ο Μαρδούκ, ο Όσιρις, οι Ορφέας και Άδωνις πεθαίνουν και ανασταίνονται. Τα ράσα τα πήρε από τους Έλληνες, τα θυμιατά τα πήρε από τους Αιγυπτίους. Τη φιλοσοφική θεμελίωση και την ηθική τα πήρε από τους Έλληνες (π.χ. τον Φίλωνα της Αλεξάνδρειας και τους Στωικούς)». Τονίζει επίσης ότι «στην ιστορία έχουν εμφανιστεί 1030 θρησκείες, που εμφανίζονται και πεθαίνουν».
Εξίσου ενοχλητική για τους ορθόδοξους χριστιανούς είναι και η σύγκριση με την έτερη εβραιογενή/αβρααμική μονοθεϊστική θρησκεία, με την οποία μοιράζονται τον Γιαχβέ/Ιεχωβά (ελληνικά: Θεός, αραβικά: Αλλάχ), το Ισλάμ. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Το γεγονός δηλαδή ότι αποκαλύπτονται τα πολλά κοινά στοιχεία τους.
Από την πίστη στους Αδάμ και Εύα, την πίστη στον παράδεισο και την κόλαση, την υποτέλεια στον θεό (ο χριστιανός πιστεύει ότι είναι δούλος του θεού, ο μουσουλμάνος υποτάσσεται στο θέλημα του θεού), την προσευχή (οι χριστιανοί προσεύχονται «εις ένα Θεό πατέρα παντοκράτορα», οι μουσουλμάνοι προσεύχονται «στο όνομα του ελεήμονος και φιλεύσπλαχνου Αλλάχ»), τις διάφορες τελετουργίες (τελετή βάφτισης οι χριστιανοί, τελετή περιτομής/σουνέτ οι μουσουλμάνοι), τις ιερές πόλεις προσκυνημάτων (στην Ιερουσαλήμ οι χριστιανοί, στη Μέκκα οι μουσουλμάνοι), τον ρόλο των ιερών προσώπων (γιος του Θεού ο Ιησούς, απεσταλμένος του Αλλάχ ο Μωάμεθ) κ.ο.κ.
Δυστυχώς από τις ανορθολογικές αντιδράσεις για το περιεχόμενο των θρησκευτικών βιβλίων δεν εξαιρούνται ούτε οι γονείς. Αφενός προβαίνουν σε επιστροφές των Φακέλων των Θρησκευτικών στο Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, επικαλούμενοι ότι δήθεν δεν εμπνέουν, αλλά προσβάλλουν την ορθόδοξη πίστη και αφετέρου αποστέλλουν υπεύθυνες δηλώσεις όπως η πιο κάτω, απαιτώντας την εξαίρεση των παιδιών τους από τη διδασκαλία των κεφαλαίων που μιλούν για άλλες θρησκείες.
Ως γονέας να σημειώσω εδώ ότι την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρουν όσοι γονείς διαφωνούν με όλο αυτό τον αναχρονιστικό παραλογισμό, καθώς και την κατήχηση στην οποία υπόκεινται τα παιδιά τους, αλλά, επικαλούμενοι τον φόβο και τις δημόσιες σχέσεις, δεν αντιδρούν, ακολουθώντας μια τακτική σιωπηρής ανοχής που φτάνει στα όρια της υποτέλειας. Διατηρούν έτσι την θρησκεία ως το πιο πετυχημένο σύστημα πυραμίδας στον πλανήτη, αφού τα μέλη της στρατολογούν ακόμα και τα παιδιά τους ή επιτρέπουν σε άλλους να το κάνουν.
Καταληκτικά η πιο πάνω ρητορική των ορθοδόξων καθιστά πλέον σαφές και ξεκάθαρο το γιατί οι Εκκλησίες της Ελλάδας και της Κύπρου θέλουν απελπισμένα να ελέγχουν την ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών, καθώς και να διευρύνουν διαρκώς τον ρόλο τους στα δημόσια σχολεία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου