Πού είναι οι ιστορικές αποδείξεις για τον Ιησού;

Το γεγονός είναι ότι... δεν υπάρχουν έξω-Βιβλικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς υπήρξε, ούτε ένα γιώτα αποδεικτικών στοιχείων οπουδήποτε. Παρόλο που υπήρχαν πάνω από 40 σημαντικοί σύγχρονοι ιστορικοί, που παρήγαγαν μια μεγάλη ποσότητα κειμένων σε μια από τις πιο καλά τεκμηριωμένες περιόδους της ιστορίας, καθώς οι Ρωμαίοι κατέγραψαν τα πάντα, δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην Καινή Διαθήκη του Ιησού, εκτός από την ίδια την Καινή Διαθήκη.

Τα χωρία της Καινής Διαθήκης που ακολουθούν σχεδιάστηκαν για να μας εξαπατήσουν να πιστέψουμε ότι ο Ιησούς ήταν ένας πολύ διάσημος και σημαντικός άνθρωπος της εποχής του, που σίγουρα θα ήταν αν ζούσε πραγματικά και αν τα πράγματα που του αποδόθηκαν ήταν αληθινά.

Κατά Ματθαίον 4,24-25: «Η φήμη του απλώθηκε σ' όλη τη Συρία. Του έφερναν όλους όσοι έπασχαν από διάφορα νοσήματα και τους τυραννούσαν κάθε είδους ασθένειες, όπως ακόμα και δαιμονισμένους και επιληπτικούς και παράλυτους και τους γιάτρευε. Και τον ακολούθησε πολύς κόσμος από τη Γαλιλαία, τη Δεκάπολη, τα Ιεροσόλυμα και την Ιουδαία και από την Περαία».
Κατά Ματθαίον 9,26: «Και η φήμη του διαδόθηκε σ' όλη την περιοχή εκείνη».
Κατά Ματθαίον 14,1: «Εκείνο τον καιρό άκουσε ο τετράρχης Ηρώδης για τον Ιησού».
Κατά Ματθαίον 28,15: «Οι στρατιώτες πήραν τα χρήματα κι έκαναν όπως τους δασκάλεψαν. Έτσι κυκλοφόρησε αυτή η φήμη στους Ιουδαίους έως σήμερα».

Κατά Μάρκον 1,28: «Κι αμέσως κυκλοφόρησε η φήμη του παντού σ' όλη την περιοχή της Γαλιλαίας».
Κατά Μάρκον 1,45: «Αυτός όμως βγήκε κι άρχισε να διαλαλεί τα πάντα και να διαδίδει το γεγονός, έτσι κι ο Ιησούς δεν μπορούσε πια να μπει φανερά σε κάποια πόλη, αλλά έμενε έξω σε ερημικά μέρη. Ωστόσο ερχόταν σ' αυτόν ο κόσμος από παντού».

Κατά Λουκάν 4,14: «Ο Ιησούς επέστρεψε γεμάτος με τη δύναμη του πνεύματος στη Γαλιλαία και η φήμη του διαδόθηκε σε όλα τα περίχωρα». 
Κατά Λουκάν 4,37: «Και η φήμη του απλωνόταν σε όλα τα μέρη της περιοχής».
Κατά Λουκάν 5,15: «Η φήμη του απλωνόταν όλο και περισσότερο και πλήθος ανθρώπων πήγαιναν κοντά του να τον ακούσουν και να τους θεραπεύσει απ' τις αρρώστιες τους».
Κατά Λουκάν 7,17: «Και διαδόθηκε αυτή η φήμη για τον Ιησού σ' ολόκληρη την Ιουδαία και σ' όλα τα περίχωρα».

Η Ιερουσαλήμ ήταν μια σημαντική εμπορική διαδρομή εκείνη την εποχή, οπότε αν τα όσα λέει η Βίβλος για τον Ιησού ήταν αληθινά, τα θαύματα του θα είχαν σίγουρα θα τράβαγε την προσοχή ξένων ταξιδιωτών και θα είχαν καταγραφεί κάπου. Ήταν επίσης υπό ρωμαϊκό έλεγχο και οι Ρωμαίοι κατέγραψαν τα πάντα, ακόμη και ήσσονος σημασίας, τα οποία λάμβαναν χώρα εντός της αυτοκρατορίας τους. Ήταν επίσης υπό την εποπτεία του Κυβερνήτη Ηρώδη, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη συλλογή φόρων για τη Ρώμη, για τον οποίο ένα από τα παραπάνω χωρία ισχυρίζεται ότι ο Ηρώδης είχε λάβει αναφορές για τον Ιησού. Ωστόσο, κανείς δεν καταγράφει ούτε μια λέξη γι' αυτόν, ενώ σίγουρα κατέγραψαν άλλους εβραίους ραβίνους της εποχής.

Ο χριστιανός απολογητής μπορεί μόνο να επισημάνει αυτές τις τέσσερις πηγές, στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να κατασκευάσει έξω-Βιβλικές ιστορικές αποδείξεις για τον Ιησού (ελπίζοντας να διατηρούν ένα ίχνος αξιοπιστίας) και αυτοί οι συγγραφείς δεν ήταν καν ζωντανοί κατά τη διάρκεια της υποτιθέμενης ζωής του Ιησού. Είναι ο Ιώσηπος, ο Πλίνιος, ο Τάκιτος και ο Σουητώνιος. Ωστόσο, αυτές οι πηγές δεν είναι τίποτα άλλο παρά απάτη με αγαθά κίνητρα. Είναι, είτε πλαστογραφημένες, είτε παραχαραγμένες για να διαστρεβλώσουν την αλήθεια.

Δεν είναι δυνατόν να βρεθεί σε κανένα γνήσιο θρησκευτικό ή ιστορικό κείμενο που συντάχθηκε από τις αρχές του πρώτου αιώνα μέχρι και τον τέταρτο αιώνα, οποιαδήποτε αναφορά στον Ιησού Χριστό και τα θεαματικά γεγονότα που ισχυρίζεται η εκκλησία ότι συνόδευσαν τη ζωή του.

Αυτή η επιβεβαίωση προέρχεται από τον Frederic Farrar (1831-1903) του Trinity College του Cambridge:

«Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι η ιστορία δεν καταγράφει για εμάς ούτε μια οριστική και αμετάκλητη αναφορά ή συμβάν από τη ζωή του Σωτήρα της Ανθρωπότητας... δεν υπάρχει καμία δήλωση σε όλη την ιστορία στην οποία να λέει κανείς ότι είδε κάποιον Ιησού ή μίλησε μαζί του. Τίποτα στην ιστορία δεν είναι πιο εκπληκτικό από τη σιωπή των σύγχρονων συγγραφέων για τα γεγονότα που αναμεταδίδονται στα τέσσερα Ευαγγέλια» (Frederic W. Farrar, The Life of Christ, 1874).

Αυτή η κατάσταση προκύπτει από τη σύγκρουση μεταξύ της ιστορίας και των αφηγημάτων της Καινής Διαθήκης.

Ο Γερμανός θεολόγος Δρ. Constantin von Tischendorf, εκ των κορυφαίων Βιβλικών λόγιων της εποχής του, έκανε το εξής σχόλιο:

«Πρέπει ειλικρινά να παραδεχτούμε ότι δεν έχουμε καμία πηγή πληροφόρησης σχετικά με τη ζωή του Ιησού Χριστού, εκτός από τα εκκλησιαστικά γραπτά που συναρμολογήθηκαν κατά τον τέταρτο αιώνα» (Δρ. Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ, Codex Sinaiticus/Σιναϊτικός Κώδικας, Βρετανική Βιβλιοθήκη, Λονδίνο).

Ο Καρδινάλιος Pietro Bembo, προσωπικός γραμματέας του Πάπα Λέοντα Ι', γράφει: «Υπάρχει μια εξήγηση γι' αυτά τα εκατοντάδες χρόνια σιωπής: το κατασκεύασμα του χριστιανισμού δεν ξεκίνησε μέχρι μετά το πρώτο τέταρτο του τέταρτου αιώνα και αυτός είναι ο λόγος που ο Πάπας Λέων Ι' (1475-1521), αποκάλεσε τον Χριστό ως μύθο» (Καρδινάλιος Πιέτρο Μπέμπο: His Letters, στο ίδιο).

Πηγές: 
David E. Lee, Where’s the historical evidence for Jesus? και στο Real Truth About Religion, 14 Ιουνίου 2015. 

Διαβάστε σχετικά:


Σχόλια