Σύμφωνα με τον Βρετανό ακαδημαϊκό Hugh Houghton, του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, ο οποίος έφερε στο φως, μετάφρασε και εξέδωσε στην αγγλική γλώσσα την παλαιότερη λατινική ερμηνεία των Ευαγγελίων: «η Βίβλος δεν πρέπει να λαμβάνεται ως μια κυριολεκτική καταγραφή της αλήθειας, αλλά ως μια σειρά κωδικοποιημένων και αλληγορικών μηνυμάτων που αντιπροσώπευαν βασικά στοιχεία του χριστιανισμού. Πρόκειται για συμβολικές κυριολεκτικές καταγραφές που πρέπει να κατανοηθούν στο πλαίσιο όπου εργάστηκαν οι συγγραφείς της».
Ως εκ τούτου, συνεχίζει ο Houghton, η Βιβλική κυριολεξία του λόγου του Θεού είναι ανοιχτή στην ερμηνεία, ενώ η Βίβλος χαρακτηρίζεται από ασυνέπειες. «Οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι την έχουν χρησιμοποιήσει για να αναζητήσουν στοιχεία για τη ζωή του Ιησού, με ανάμεικτη επιτυχία», προσθέτει.
Το επιχείρημα εξ αλληγορίας (ο όρος είναι αλληγορικός και παραπέμπει στις λογικές πλάνες), τυγχάνει να είναι ένα από τα πιο συχνά επιχειρήματα των θρήσκων - ποιμνίου, κληρικών, θεολόγων ακόμα και απολογητών ιστορικών - που προτάσσεται συνήθως κατά της ορθολογιστικής ανάλυσης των λεγόμενων ιερών βιβλίων, ως μια ύστατη προσπάθεια για να περισώσουν την «ιερή και απόλυτη αλήθεια του λόγου του θεού» που γίνεται πάντα επιλεκτικά και κατά το δοκούν.
Αν, όμως, δεχθούμε αυτό το επιχείρημα, τότε μπορούμε επίσης να πούμε ότι η ίδια η ύπαρξη του θεού είναι μια αλληγορία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου