Αλληγορία και χριστιανική αγάπη, σχέση επιστήμης και θρησκείας

Με αφορμή σχόλιο χρήστη σε ομάδα στο Facebook, κάτω από το άρθρο με τίτλο: ‘Don’t take the Bible literally’ says scholar who brought to light earliest Latin analysis of the Gospels, στο οποίο, μεταξύ άλλων, επικαλείται αφενός τη χριστιανική αγάπη και αφετέρου την στενή σχέση επιστήμης και θρησκείας, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:

Χριστιανική αγάπη:

«Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη γη και τι άλλο θέλω αν έχει κιόλας ανάψει!» (Κατά Λουκάν 12,49).

«Θα παραδώσει ο αδερφός τον αδερφό στο θάνατο, κι ο πατέρας το παιδί, και θα ξεσηκωθούν τα παιδιά να θανατώσουν τους γονείς. Κι όλοι θα σας μισούν εξαιτίας μου. Όποιος όμως μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί» (Κατά Ματθαίον 10,21-22).

«Μη νομίσετε πως ήρθα για να επιβάλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων. Δεν ήρθα για να φέρω τέτοια ομόνοια αλλά διαίρεση....» (Κατά Ματθαίον 10,34). 

«Όποιος αγαπάει πατέρα ή μάνα παραπάνω από μένα δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα παραπάνω από μένα δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δεν με ακολουθεί δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Όποιος προσπαθήσει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, κι όποιος χάσει τη ζωή του για μένα θα τη σώσει» (Κατά Ματθαίον 10,37-39).

«[...] εγώ ο κύριος ο θεός σου είμαι θεός ζηλότυπος, που ανταποδίδω τις αμαρτίες των πατέρων επάνω στα παιδιά, μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς εκείνων που με μισούν» (Έξοδος 20,4-5).

Ερώτημα: Έχουμε εδώ μια περίπτωση ενός ζηλότυπου θεού που θέλει αποκλειστική αγάπη για τον εαυτό του και μεταξύ των ακολούθων του ή όλα τα πιο πάνω χωρία είναι αλληγορικά;

Επιστήμη Vs Χριστιανική θρησκεία:

Η επιστήμη δεν εδράζεται στην πίστη, ούτε χρειάζεται ή χρησιμοποιεί τον θεό για να λειτουργήσει. Η επιστήμη παρατηρεί, διατυπώνει μια υπόθεση, ερευνά για να τεκμηριώσει, αποκτά γνώση και μετά γενικεύει αυτή τη γνώση υπό μορφή συμπερασμάτων. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται επιστημονική μέθοδος. Βέβαια κατηχημένοι επιστήμονες υπάρχουν και χαρακτηρίζονται από γνωστική δυσαρμονία. Η θρησκεία καταλήγει στο συμπέρασμα και μετά αναζητεί στοιχεία για να το τεκμηριώσει, και εκτός από την αλληγορική ερμηνεία, όλως παραδόξως προσπαθεί να χρησιμοποιήσει και την επιστήμη για τους διάφορους ισχυρισμούς της.  

Όμως επιστήμη και θρησκεία είναι πλήρως ασύμβατες. Οι δύο επικράτειες διαφέρουν σε μεθοδολογικό επίπεδο, όπως εξήγησα πιο πάνω και ως εκ τούτου, διαφέρουν επίσης σε συμπερασματικό και φιλοσοφικό επίπεδο. Για παράδειγμα:

- Η επιστήμη αποδεικνύει ότι το Σύμπαν είναι ηλικίας πάνω από 14 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ η θρησκεία ισχυρίζεται ότι είναι ηλικίας 7,525 ετών.

- Η επιστήμη αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος μοιράζεται ένα αρχαίο κοινό πρόγονο με τους μεγάλους πιθήκους, η θρησκεία ισχυρίζεται ότι μας κατασκεύασε ο θεός από χώμα και μας φύσηξε πνοή.

- Η επιστήμη αποδεικνύει ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός δεν υπήρξε ποτέ δύο άτομα, η θρησκεία ισχυρίζεται ότι ο Αδάμ και η Εύα ήταν οι πρώτοι άνθρωποι.

- Η επιστήμη αποδεικνύει ότι η Γη έχει ελλειψοειδές σχήμα, η θρησκεία ισχυρίζεται ότι η Γη είναι επίπεδη.

- Η επιστήμη αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει νεκρανάσταση, παρά μόνο νεκροφάνεια, η θρησκεία ισχυρίζεται ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών, δηλαδή ζόμπι.

- Τέλος η επιστήμη αποδεικνύει ότι παρθενογένεση μπορεί να υπάρχει σε κάποιους οργανισμούς, αλλά όχι στον άνθρωπο, η θρησκεία ισχυρίζεται ότι μια παρθένα γυναίκα έμεινε έγκυος από ένα πνεύμα, γέννησε ένα ημίθεο και συνέχισε να είναι παρθένα. Να σημειώσω εδώ ότι οι παρθένες θεομητέρες αποτελούν ένα αρχέτυπο που συναντάται σε διάφορες θρησκείες και πολιτισμούς. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν:

- Η Ελληνίδα Σεμέλη, που γέννησε τον θεό Διόνυσο

- Η Ελληνίδα Δανάη, που γέννησε τον ημίθεο Περσέα

- Η Αιγύπτια Ίσις, που γέννησε τον θεό Ώρο (βλ. Οσιρική τριάδα) και

- Η Ινδή Ντεβάκι, που γέννησε τον θεό Κρίσνα (βλ. Τριμούρτι). 

Αναστημένοι θεοί άλλων παραδόσεων είναι οι Όσιρις, Διόνυσος, Άδωνις, Όντιν, Γκανέσα, Λεμινκάικεν, Ταμούζ, Κετζαλκόατλ, Κρίσνα, Μίθρας.

Βέβαια σύμφωνα με την χριστιανική θρησκεία ο μόνος ημίθεος που αναστήθηκε είναι ο αγνοούμενος φερόμενος ως γιος του μαραγκού από τη Ναζαρέτ.